Drie en (toch) Eén
Op deze zondag na Pinksteren, ‘Trinitatis’ (zondag van de Drie-Eenheid), begint het koor met het koorgebed ‘Izje chruvimi’ van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840 – 1893). De Ene, die zich manifesteert in Drie Gestalten, wordt geloofd en geprezen. De tekst is de bekende hymn ‘Holy, holy, holy!’ (NEH 146, die ook in ons liedboek staat als ‘Heilig, heilig, heilig!’ (LB 405). Drievoudig ‘Heilig’ wordt gezongen, maar de muziek is een totaal andere dan de ons vertrouwde en bekende hymne. Niet zozeer de jubelende klanken van de melodie van Bacchus Dykes klinken, maar de meer mysterievolle en verstilde sfeer van de Oosters-orthodoxe kerk. Na de tekst van de vier coupletten klinkt als afsluiting nog ‘Hallelujah! Blessed Trinity’.
Anthem
De anthem op deze zondag is ook een bewerking van een bekende hymne: ‘Come down, o love divine’ (NEH 137), in ons liedboek vertaald door Andries Govaart als ‘Heilige liefdeskracht’ (LB 673) en door Sytze de Vries als ‘Daal, liefdesvuur, daal neer’. De melodie ‘Down Ampney’ is van Ralph Vaughan Williams (1872 – 1958).
De bewerking van deze hymne is gemaakt door William Petter (1982 – 2016), een veel te jong overleden Engelse componist, zanger en choirmaster. Zijn belangrijkste werken schreef hij aan het einde van zijn leven, toen hij al was gediagnosticeerd met leukemie. Ze weerspiegelen zijn karakter: speels en uitbundig en tegelijkertijd gevoelig en met grote geestelijke diepgang.
Het werk begint met een enkele toon van het orgel en het presenteren van de melodie door de sopranen in dorische mineur. Steeds meer stemmen voegen zich daarbij als de melodie zich verder ontwikkelt. Aan het einde van dat couplet begint het orgel met stevige ritmische patronen dat het tweede couplet inleidt dat tot een climax komt op de tekst van het licht dat ons omstraalt op onze weg. Na een sterk slotakkoord begint het derde couplet liefelijk als een canon tussen alt en sopraan, waarna de andere stemmen zich zacht invoegen tot bijzondere akkoorden dat doorloopt in het vierde couplet. Tenslotte eindigt het stuk met een majestueuze herhaling van het eerste couplet. Wie de melodie kent, kan dan meezingen, terwijl sopranen en tenoren beiden een eigen descant boven de gedragen melodie zingen.
Mag en Nunc
Het Magnificat en Nunc dimittis zingt het koor in de oude zetting ‘Short Service’ van Orlando Gibbons (1583 – 1625). Een prachtig ingetogen renaissance-werk dat in al zijn eenvoud prachtige samenklanken laat horen. De Responses zijn uit diezelfde tijd van William Smith (1603 – 1645), met daarin opgenomen ‘The Lord’s Prayer’ van Robert Stone (1516 – 1613).
Natuurlijk zingen we ook samen: ‘Holy Father, cheer our way’ (NEH 246) op muziek van John Stainer (1840 – 1901) en ‘Zing van de Vader’, een tekst van de onlangs overleden Henk Jongerius (1941 – 2024) en muziek van Johann Crüger (1598 -1662).
Kom ook en wees er bij: jubelen over de Drie-Eénheid en tegelijkertijd bezinnen op de betekenis van dit mysterie.
Het koor staat onder leiding van Daniel Rouwkema, het orgel wordt bespeeld door Jan Hage.
Aanvang 17.00 uur, de deuren van de Janskerk gaan open om 16.30 uur.
Jaap Boeschoten
