Gejubel èn dreiging
Choral Evensong van Schola Davidica op Palmpasen
De zesde, laatste zondag van de veertigdagentijd, zondag 25 maart, heeft een dubbelzinnig karakter dat kernachtig wordt weergegeven met de laatste regel van lied 556 uit het Liedboek: ‘Heden hosanna, morgen kruisig Hem!’
Die zondag is het Palmpasen en dat is een dag waarop de kerk de feestelijke intocht in Jerusalem herdenkt: mensen langs de straten met palmtakken die Jezus toejuichen als Hij Jeruzalem binnentrekt op een ezel. Die feestelijke vrolijkheid wordt prachtig weergegeven in het jubelende koorgebed ‘Hosanna to the Son of David’ van Thomas Weelkes (1576-1623).
Van Weelkes weten we niet zo veel, maar wel dat hij in 1598 benoemd is als organist in Winchester, in 1602 verhuisd naar Chichester, maar daar weer ontslagen werd omdat hij dronken achter het orgel zat en liederlijke taal uitsloeg tijdens een dienst. Zijn schilderachtig en fabuleus tekstgebruik en zijn vermogen dat prachtig op muziek te zetten, heeft hem later een beroemd madrigalist gemaakt.
Zijn ‘Hosanna to the Son of David’ is een mooi voorbeeld van een ‘full anthem’, waarbij alle stemmen zingen (in tegenstelling tot een ‘verse anthem’ waarbij afwisselend een kleine groep en het hele koor zingt). De compositie opent met een majestueuze zesstemmige proclamatie en gaat naadloos over in een afwisseling van uitbarstingen van het hele koor en passages waarbij partijen elkaar kunstig imiteren. De kracht van het werk zit in de rijke zesstemmige klank, heel ongewoon met twee baspartijen als aanvulling op de dubbele sopraanpartijen, waardoor een dikke en sonore klankkleur ontstaat.
De anthem deze Evensong is geschreven op een van de bekendste Bijbelteksten, Johannes 3, 16: ‘God so loved the world’, deze keer niet in de overbekende versie van John Stainer uit The Crucifixion, maar in een moderne, maar zeer effectvolle zetting van Bob Chilcott. Hij laat het koor twee keer ongeveer hetzelfde zingen, maar met de tweede keer een sopraan-solo boven het koor uit. De herhaalde tekst komt daardoor zeer indringend binnen bij de luisteraar.
Het Magnificat en Nunc dimittis zijn deze Evensong van dirigent en componist Daniel Rouwkema. Zijn Roden Service is geschreven in de stijl van Herbert Howells als een hommage aan de Engelse kerkmuziek. Het Magnificat laat de sopranen beginnen, als ware het Maria zelf die zingt. De driedelige maatsoort verwijst daarbij naar de goddelijke Drie-eenheid. Het Nunc dimittis begint met de mannen, alsof Simeon zelf aan het woord is. Vanaf ‘to be a light’ vallen de vrouwen de mannen bij en begint het licht te stralen.
Psalm 24 wordt in het Engels gezongen op een chant van Joseph Barnby, de gebeden zijn van John Sanders en de hymns kunnen natuurlijk weer flink meegezongen worden.
Kom ook naar deze jubelende palmpasen-Evensong op zondag 25 maart, waarin zachtjes ook de dreiging van de Lijdensweek begint door te klinken, als een intense voorbereiding op Goede Vrijdag en Pasen.
Het koor staat onder leiding van Daniel Rouwkema, het orgel wordt bespeeld door Jan Hage.
Aanvang 17:00 uur, de deuren gaan open om 16:30 uur.
Toegang is vrij, er is een collecte bij de uitgang.
