Omzien en vooruitkijken met Willan en Duruflé
November is de maand waarin de kerk zijn doden gedenkt. Allerzielen in de RK kerk en laatste zondag van het kerkelijk jaar in de protestantse traditie zorgen er voor dat we in deze maand terugkijken en degenen herinneren die ons voorgingen. Met dankbaarheid en soms met een gevoel van gemis herdenken is het verbindende thema van de Choral Evensong op 23 november.
Het is dit jaar ook 100 jaar geleden dat de ‘De Grote oorlog’ begon, die naar later bleek de ‘Eerste Wereldoorlog’ was. De anthem voor deze zondag, ‘How they so softly rest’ van Healey Willan is geschreven ter herinnering van gevallen soldaten tijdens deze oorlog.
Healey Willan (1880-1968) had een levenslange liefdesverhouding met de menselijke stem. Hij is geboren in Londen en later werd hij organist in diverse kerken. Hij verhuisde echter in 1913 naar Toronto, Canada, waar hij organist en koordirigent werd van de St. Paul’s Church en later ook verboden was aan de Lutherse St Mary Church.
Zijn ‘How they so softly rest’ voor 8-stemmig a capella koor is geschreven voor het Toronto Methodist Choir (Canada) om koorleden te gedenken die gestorven waren in 1917 in Noord-Frankrijk. Er spreekt een groot gevoel van verdriet maar ook troost uit. Zijn compositiestijl komt erg overeen met wat hij in Engeland al kende en het werk ademt de sfeer van een Engelse kathedraal, maar aan het einde klinkt er een nieuwe invloed door van Russische koormuziek met zijn massale brede harmonieblokken. In het kader van 100 jaar Eerste Wereldoorlog wordt het werk de laatste tijd weer wat vaker uitgevoerd en zo ook in deze Evensong.
Een heel andere sfeer ademen de werken van de Franse organist en componist Maurice Duruflé (1902-1986). Zijn oevre is betrekkelijk klein en dat komt omdat hij niet snel tevreden was en lang aan zijn composities bleef schaven in plaats van steeds nieuwe werken te schrijven. Van hem klinken in deze evensong twee delen uit zijn Requiem mis, Kyrie en Agnus Dei. De gregoriaanse gezangen die hij veel had gezongen in de jaren op de koorschool in Rouen, waren een belangrijke inspiratiebron voor zijn muziek. Beide genoemde koorstukken zijn dan ook helemaal op de melodie van de gregoriaanse dodenmis gebaseerd, net zoals het koorgebed Ubi caritas de oorspronkelijke gregoriaanse melodie helemaal volgt. Maar door Duruflé worden ze van bijzondere akkoorden voorzien waardoor de oorspronkelijke eenstemmigheid een veel moderner karakter krijgt. Zijn allerlaatste compositie, het Notre Père uit 1976, zal klinken bij de gebeden.
Helemaal in stijl zingt de Schola Davidica het Nunc dimittis in het gregoriaans en is het intochtslied een moderne bewerking van Ubi caritas van Henk in’t Veld.
Zo is de sfeer in deze Evensong gekleurd door een dankbaar terugkijken naar onze voorgangers, een optimistisch omgang met de dood en een hoopvol vooruitzien naar de toekomst. Samen sluiten we de Evensong af met het gezongen gebed ‘Abide with me’.
Kom ook en onderga op zondag 23 november om 17.00 uur de warme en verstilde klanken van o.a. Duruflé en Willan.
Het koor staat onder leiding van Lisette Bernt, het orgel wordt bespeeld door Jan Hage.
De toegang is gratis en bij de uitgang is er een collecte. De deuren gaan open om 16:30 uur.
Muziek in de evensong:
– Koorgebed: Ubi caritas – Maurice Duruflé
– Intochtslied: Ubi caritas – Henk in’t Veld
– Psalm 35 – Chirstiaan Winter
– Nunc dimittis – Gregoriaans
– Kyrie – Maurice Duruflé
– Agnus Dei – Maurice Duruflé
– Notre Père – Maurice Duruflé
– Anthem: How they so softly rest – Healey Willan
– Slotlied: Abide with me – NEH 331
